Doom: Dark Ages, Ebedi'nin Çapası için çok şey borçlu

Yönetmen Hugo Martin, Doom için yol gösterici ilkesini tanıttığında: Bu yılın başlarında Xbox'ın geliştiricisi doğrudan sırasında “Stand and Fight” olarak Karanlık Çağlar , hemen ilgimi yakaladı. Bu yaklaşım, savaşta hızlı tempolu, sürekli hareketle gelişen Doom Eternal ile tam bir tezat oluşturuyor. Bununla birlikte, Doom Eternal, oyuncuları daha sabit bir strateji - Çapulcu - benimsemeye zorlayan bir düşmanı tanıttı. Bu düşman, belki de tüm Doom serisinin en bölücüleri, hem birçok kişi tarafından nefret edilir hem de benim tarafımdan hayran kalır. Doom'un gerçekleşmesi: Karanlık Çağlar, Çapulcu'yu yenmek için çok önemli bir mekanik olan parlak yeşil ışıklara tepki vermeye bağlı.

Emin olun, Karanlık Çağlar Ebedi Çapulcu ile yüzleşmenin sinir bozucu deneyimini çoğaltmaz. Agaddon Hunter'ı tanıtırken, ölümcül kombo saldırıları ile donatılmış ve donatılmış bir düşman, Ebedi'nin zorlu karşılaşmalarının ruhu karanlık çağlardaki her düşmana nüfuz eder. Oyun, Çapulcu'nun kavramlarını temel savaş mekaniğine yeniden canlandırıyor, rafine ediyor ve yeniden işliyor. Sonuç olarak, Karanlık Çağlardaki her savaş, bir Çapulcu yüzleşmesinin zekası ile, ancak ağırlaştırma olmadan stratejik bir düello gibi hissediyor.

Doom Eternal'daki Çapulcu eşsiz bir düşmandır. Ebedi'de , savaş tipik olarak alanlarda gezinmeyi, daha az düşman göndermeyi ve stratejik olarak daha büyük düşmanları içermeyi içerir. Oyun genellikle sadece kaynaklar için değil, savaş alanını hız, alan ve ateş gücü ile kontrol etmek için bir yönetim zorluğu olarak tanımlanır. Çapulcu bu akışı bozar, tüm dikkat gerektirir ve genellikle bire bir çatışmalar gerektirir. Diğer düşmanların ortasında göründüğünde, en iyi strateji saldırılarından kaçınmak, çevredeki tehditleri temizlemek ve daha sonra Çapulcu'ya odaklanmaktır.

Doom Eternal'ın Çapası, FPS tarihinin en tartışmalı düşmanlarından biridir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Hala ayakta durmak anahtar değil; Bunun yerine, stratejik konumlandırma yoluyla savaş alanına hakim olmakla ilgilidir. Çok uzak bir av tüfeği patlaması riskiyle karşı karşıya kalırken, çok uzak kalmak, atlamak daha kolay olsa da, mermilerin bir barajını davet ediyor. Önemli an, Çapulcu'nun balta salınımını hazırladığı zamandır - sadece savunmasız bir nokta. Enerji kalkanı tüm silah seslerini emer, bu yüzden gözleri parlak yeşil yanıp söndüğünde kısa pencereyi sömürmek için kendinizi konumlandırmanız ve saldırmak için mükemmel bir anı işaret etmeniz gerekir.

Doom'da: Karanlık Çağlar , aynı parlak yeşil işaret savaşın merkezinde yer alır. Orijinal kıyamete saygı duyduğunda, düşmanlar, Doom Slayer'ın yeni kalkanına ayrılabilen ve saldırganlara geri gönderen yeşil füzeler olan mermilerin voleybollarını serbest bırakıyor. Başlangıçta, kalkanın Rune sisteminin kilidini açtığınızda, çarpıcı efektler sağladığınızda veya otomatik hedefleyen bir omuz topunu etkinleştirdikten sonra güçlü bir saldırı araca dönüşür.

Karanlık Çağların savaş alanlarında gezinmek, çeşitli zorlu şeytanlarla bir dizi odaklanmış, bire bir çarpışma içerir. Hayatta kalma sadece bu yeşil sinyallere bağlı olmasa da, Kalkan Runes'e hakim olmak, cephaneliğinizin temel bir bileşeni olarak ayrıştırmayı geliştirir. Savaş stratejinize ayrıştırmayı entegre etmek, Ebedi'nin Çapası dövüşleriyle benzerlikleri ortaya çıkarır - şeytanlar yakın mesafeden mermiler başlatmayacağından ve yeşil küreleri kesmek için kendinizi doğru bir şekilde konumlandırmadığından en uygun mesafeyi bulmalısınız. Hızlı refleksler başarılı bir şekilde parry için esastır, yoğun odaklanma gerektirir ve yolculuğunuzu bir dizi stratejik stand-and dövüş karşılaşmasına dönüştürür.

Doom Eternal'daki Çapulcu, oyunun akışını bozduğu için eleştirildi ve oyuncuların ustalaştıklarından farklı bir savaş yaklaşımı talep etti. Bu değişim tam olarak Çapalayıcıyı takdir ediyorum - Ebedi'nin Balety savaşının kalıbını bir Breakdance Mücadelesi ile kırıyor. Doom Eternal, birinci şahıs atıcıların sözleşmelerine meydan okudu ve kaynaklar ve nişanlar hakkında yenilikçi düşünceyi teşvik etti. Çapulcu, nihai testi sunarak bu yeni kuralları daha da kırdı. Bu meydan okumayı beğenirken, birçok oyuncunun neden sinir bozucu bulduğunu biliyorum.

Agaddon Hunter, karanlık çağlarda en çok yağma benzeri düşman olabilir, ancak her iblis ebedi korkutucu düşmanın unsurlarını birleştirir. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

Doom: The Dark Ages, çeşitli savaş stillerini daha geniş savaş çerçevesine entegre ederek bu sorunu ele alıyor. Her büyük düşman türü, her karşılaşma için özel stratejiler gerektiren benzersiz yeşil mermiler veya yakın dövüş saldırılarına sahiptir. Örneğin, Mancubus uçlarında yeşil sütunlarla enerji çitleri fırlatır ve yanal hareketin etkili bir şekilde ayrılmasını gerektirir. Vagary ateşleri ölümcül kürelerin voleybolu, onları tehlikeli tenis topları gibi koşmanızı ve saptırmanızı ister. Revenant, Çapulcuyu daha yakından yansıtıyor, yeşil kafataslarını saptırana kadar dokunulmaz kalıyor.

Her iblis farklı taktikler talep ettiğinden, yeni düşmanların tanıtılması yıkıcı olmaktan ziyade sorunsuz hissediyor. Agaddon Hunter ve Komodo yakın dövüş saldırılarıyla önemli zorluklar sunsa da, oyuncular bu düşmanlarla karşılaştıklarında uyum sağlamaya hazırdır. Bu, çocukların farklı bir savaş felsefesine alışık olduğu Ebedi'ndeki Çapulcu girişiyle tezat oluşturuyor.

Çapulcunun tasarımı asla sorun değildi; Oyuncuları hazırlıksız yakalayan kuralları kıran doğaydı. Doom: The Dark Ages, reaksiyon tabanlı savaşı beklenmedik bir bükülme yerine oyunun temel bir yönü haline getirerek oyuncuları benzer mekaniğe hazırlar. Zorluk daha az yoğun olsa da - daha affedici bir parry penceresi için - Çapulcu stratejisinin özü - bir düşmanla birlikte, doğru anı beklemek ve yeşil ışık göründüğünde çarpıcı - her savaşa dokunur. Doom: Karanlık Çağlar bu kavramları yeniden canlandırıyor, ancak açıkça mevcut kalıyorlar. Duruyorsun ve savaşıyorsun.