Doom: Karanlık Çağlar - Halo benzeri bir an

Yakın zamanda *Doom: The Dark Ages *'in yeni bir demosu sırasında, bana *halo 3 *' i ne kadar hatırlattığına şaşırdım. Demonun ortasında, kendimi bir Cyborg ejderhasına monte edilmiş buldum, şeytani bir savaş mavnasında bir makineli tüfek ateşi barajını açığa çıkardım. Geminin savunma kulelerini çıkardıktan sonra, canavarımı geminin üzerine indirdim ve alt güvertelerinden ücretlendirdim, mürettebatı kanlı bir karmaşaya dönüştürdüm. Kısa bir süre sonra, savaş makinesi yok edildi ve gövdesinden patladım, cehennem makinelerine karşı haçlı seferime devam etmek için ejderhama geri döndüm.

Bungie'nin ikonik Xbox 360 atıcı hayranları, bu senaryoyu Master Chief'in Antlaşma'nın Scarab tanklarına yönelik saldırısını anımsatan olarak tanıyacaklar. Helikopter benzeri eşekarısı, holografik kanatlı bir ejderha ve gizli uçan bir tekneye sahip dev lazer ateşleme mekanizması ile değiştirilirken, deneyimin özü aynı kalır: yıkıcı bir yatılı eylem haline getiren bir hava saldırısı. İlginç bir şekilde, bu *halo *yankılanan tek an değildi. *The Dark Ages *'in savaş çekirdeği açıkça *kıyamet *olmasına rağmen, kampanyanın tasarımı, ayrıntılı cutscenes ve yeni oyun mekaniği için bir baskı içeren farklı bir "2000'lerin sonları atıcı" vibe var.

Hell's Battle Mavna'ya bir ejderha saldırısı. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

İki buçuk saatten fazla, dört seviyede *Doom: Karanlık Çağ *ile oynadım. Açılış seviyesi sıkı tempolu, titizlikle tasarlanmış * Doom (2016) * ve devam filmini yansıttı. Bununla birlikte, sonraki seviyeler beni muazzam bir mekanik pilotluk yapmak, yukarıda belirtilen ejderhayı uçurmaya ve sırlar ve güçlü minibosslarla dolu geniş bir savaş alanında gezinmeye tanıttı. Bu, *Halo *, *Call of Duty *gibi oyunlara benzeyen *Doom *'un geleneksel mekanik saflığa odaklanmasından ve hatta senaryo setleri ve yenilik mekaniği ile bilinen *Nightfire *gibi klasik James Bond oyunlarından önemli bir ayrılmaya işaret ediyor.

* Doom * için bu yeni yön ilgi çekicidir, özellikle de franchise'ın bu tür öğelerden uzaklaştığı düşünülür. İptal edilen *Doom 4 *, sadece modern askeri estetiğinde değil, aynı zamanda karakterlere, sinematik hikaye anlatımına ve senaryo olaylarına vurgu yaparken *Call of Duty *'e benzeyecek şekilde ayarlandı. Kapsamlı geliştirmeden sonra, ID yazılımı bu unsurların seriye uymadığına karar verdi, bunun yerine daha odaklanmış *DOOM (2016) *için tercih etti. Yine de, 2025'te bu unsurlar *karanlık çağlarda *geri dönüyor.

Kampanyanın hızlı temposu, Call of Duty *'in en yenilikçi anlarını yankılayan yeni oyun fikirleriyle serpiştirildi. Demomu, Argent D'Nur, zengin Maykrs ve Gece Sentinels - Doom Slayer'ın Şövalye Müttefikleri alemini yeniden tanıtan uzun, sinematik bir cutscene ile başladı. Doom Slayer, korkunç bir efsane, iki bacak üzerinde nükleer düzeyde bir tehdit olarak tasvir ediliyor. Bu irfan *Doom *meraklılarına aşina olsa da, sinematik yaklaşım taze ve *halo *anımsatıyor. Bu, NPC Gecesi Sentinellerinin *Halo *'daki UNSC Denizcileri'ne benzer şekilde çevreye dağıldığı seviyelere devam ediyor. Oynadığım seviyelerde yanınızda savaşmasalar da, daha büyük bir gücün parçası olma duygusu var, tıpkı Master Chief gibi suçlamaya liderlik ediyor.

Giriş cutscene önemli karakter gelişimini içerir ve bunun *kıyamet *için gerekli bir ek olup olmadığı görülmeye devam etmektedir. Anlatının çevre tasarımı ve kodeks girişleri yoluyla aktarıldığı önceki oyunların ince hikaye anlatımını, *Doom Ebedi *'de olduğu gibi büyük açıklamalar için ayrılmış olan ince hikaye anlatımını tercih ediyorum. Bununla birlikte, *Dark Ages *'deki kesim eksileri, *Doom *' nın oyununun yoğun akışını bozmadan görevler kurarak amaçlarına iyi hizmet eder.

Yine de başka kesintiler var. Saf av tüfeği eylemiyle başlayan ve Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak cehennem şövalyelerini parlatarak sona eren açılış görevinin ardından kendimi Pasifik Rim benzeri bir Atlan Mech, şeytani Kaiju ile mücadele ederken buldum. Daha sonra, savaş mavnalarına ve silah yerleştirmelerine saldırarak sibernetik bir ejderhaya yükseliyordum. Bu senaryo seviyeleri, *Call of Duty *'in Modern Warfare *' in AC-130 Gunship Mission veya *Sonsuz Savaş *'ın dogfighting gibi en unutulmaz dizilerini anımsatan oyunda önemli değişimler getiriyor. Atlan Mech yavaş ve ağırdır, cehennem ordularını Warhammer minyatürlerine benzetirken, ejderha hızlı ve çeviktir, geleneksel * kıyamet * oyundan çok farklı bir deneyim sunar.

Mech savaşları Pasifik Rim ölçekli yumruklardır. | Resim Kredisi: Kimlik Yazılımı / Bethesda

En iyi FPS kampanyalarının çoğu böyle bir çeşitlilikte gelişiyor. * Yarı ömre 2* ve* Titanfall 2* ana örneklerdir. * Halo*, taşıt ve ayak içi dizilerin karışımı nedeniyle devam etti ve deneyime zengin doku ekledi. Ancak, bu yaklaşımın *doom *için çalışıp çalışmayacağından emin değilim. *Doom Eternal *gibi, *Karanlık Çağlar *, çekimleri, kalkan fırlatmalarını, caddeleri ve acımasız yakın dövüş kombinasyonlarını dengelediğinizde sürekli dikkat gerektiren karmaşık bir atıcıdır. Buna karşılık, mekanik ve ejderha dizileri daha az ilgi çekici ve daha doğrusal hissederler, neredeyse hızlı olaylara benzemektedir.

*Call of Duty *'de, bir tanka veya silah gemisine geçmek doğal hissediyor çünkü mekanik karmaşıklık ayak içi görevlerden çok uzak değil. Ancak, *Karanlık Çağ *'da, bir ortaokul gitar öğrencisini Eddie Van Halen ile karşılaştırmak gibi oyun stilleri arasında belirgin bir boşluk var. *Doom *'un çekirdek savaşı vurgu olmaya devam ederken, Mech ve ejderha segmentleri sırasında kendimi zemin tabanlı eylemi "sadece" çift namlulu bir av tüfeği ile kaçırdım.

Son oyun saatim, ID'nin olağanüstü silah oyununa odaklanan ancak tipik klostrofobik * kıyamet * seviye tasarımını geniş bir savaş alanına açan "Kuşatma" adlı bir seviye tanıttı. Amaç, *Call of Duty *'nin çok amaçlı görevlerini anımsatan beş Gore portalını yok etmekti. Yine de, büyük ölçekli ve açık ortamları ile * halo * uyandırdı, oyuncuları silahlarının etkili menzilini yeniden düşünmeye zorladı, uzun mesafeleri kapsamak için şarj saldırıları kullandı ve topçu saptırmak için kalkanı kullandı.

Genişletme *Doom *'un Playspace'in dezavantajı, odaklanmamış oyun potansiyelidir. Kendimi, tempoyu bozan boş yollarda geri çekilip gezinirken buldum. Ejderhayı *Halo *Banshee'ye benzer şekilde bu seviyeye dahil etmek, momentumu koruyabilir ve ejderhayı deneyime daha sorunsuz bir şekilde entegre edebilirdi.

Bu endişelere rağmen, bir zamanlar seri için uygun olmadığı düşünülen fikirlerin dirilişi ve yeniden yorumlanmasından etkileniyorum. İptal edilen *DOOM 4 *, senaryo ve "zorunlu araç sahnesi" yer aldı, şimdi Atlan ve *The Dark Ages *'in ejderha bölümlerinde bulunan öğeler. ID Software'den Marty Stratton, 2016 Noclip röportajında ​​* Doom 4 * 'in daha sinematik hikaye anlatımı ve karakterlerle * Call of Duty *' e daha yakın olduğunu doğruladı. Bu unsurların büyük yatılı aksiyon setleri, yemyeşil sinema, daha geniş bir karakter dökümü ve önemli lore ortaya çıkan *The Dark Ages *'de döndüğünü görmek ilginç.

* Karanlık Çağların * kalbi, yoğun, ayakta savaşı olarak kalır. Demodaki hiçbir şey bunun ana odak noktası olmayacağını öne sürmedi ve yaşadığım her şey bunun *Doom *'un temel oyununun parlak bir şekilde yeniden keşfedildiğini tekrar teyit etti. Bu tek başına kampanyanın tamamını destekleyebilirken, kimlik yazılımı açıkça yeni talimatları araştırıyor. Bu yeni fikirlerin bazıları mekanik olarak zayıf hissediyor ve entegrasyonlarıyla ilgili endişeleri artırıyor. Bununla birlikte, görülecek çok daha fazla şey var ve bu demo görevlerinin oyunun daha geniş bağlamına nasıl uyduğunu söyleyecek. 15 Mayıs'ta hevesle bekliyorum, sadece ID'nin eşsiz silah oyununa geri dönmek için değil, aynı zamanda * Doom: The Dark Ages *, 2000'lerin sonlarında FPS kampanyası mı yoksa ayrık bir kampanyaya mı yoksa meraklılığımı da tatmin etmek için.