Yoko Taro okrzyknie ICO jako rewolucyjne arcydzieło gier

Yoko Taro, wizjoner Nier: Automata i Drakengard , otwarcie omawiał głęboki wpływ ICO na artystyczny krajobraz gier wideo. Wprowadzony na rynek w 2001 roku na PlayStation 2, ICO szybko zdobyło kultowe zwolenniki ze względu na minimalistyczne podejście i fascynującą narrację opowiadaną bez słów.

Taro podkreślił, w jaki sposób centralna mechanika rozgrywki ICO - kierując postacią Yorda, trzymając ją za rękę - rewolucjonizowała normy epoki. „Gdyby ICO za zadanie noszenie walizki wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące doświadczenie” - zauważył Taro. Podkreślił, że innowacyjny wymóg, aby gracze prowadzili inną postać, zakwestionował konwencjonalne idee interaktywności w grach.

W tym okresie projektowanie gier często uważano za udane, jeśli pozostawał wciągający, nawet gdy został rozebrany do podstawowych kostek. ICO złamało tę pleśń, ustalając priorytetowo związek emocjonalny i bogactwo tematyczne nad czystą nowością mechaniczną. Taro argumentował, że gra wykazała, że ​​sztuka i opowiadanie historii mogą wykraczać poza służenie jako jedynie ulepszenia gry, stając się istotnymi elementami wrażenia z gier.

Etykietowanie ICO jako „epokowy” Taro przypisał mu kierowanie rozwoju gry w nowych kierunkach. Pochwalił grę, aby pokazać, że gry wideo mogą przekazywać głębokie znaczenia poprzez zróżnicowane interakcje i design atmosferyczny.

Poza ICO Taro potwierdził również wpływ dwóch innych przełomowych tytułów: Undertale autorstwa Toby Fox i Limbo autorstwa Playdead. Uważa, że ​​te gry dalej rozszerzyły możliwości wyrażania interaktywnych mediów, potwierdzając, że gry wideo mogą oferować głębokie doświadczenia emocjonalne i intelektualne.

Dla entuzjastów pracy Yoko Taro jego uznanie dla tych gier zapewnia cenny wgląd w siły twórcze napędzające własne projekty. Podkreśla także ciągłą ewolucję gier wideo jako dynamiczną i ekspresyjną formę sztuki.