"Atomfall Madness: ik heb iedereen vermoord"

Begin aan een spannende reis door het angstaanjagend mooie Engelse platteland met Atomfall, de nieuwste overlevings-actie-game van de makers van Sniper Elite, Rebellion. Tijdens een recent bezoek aan een pub in Noord-Londen, kreeg ik de kans om over een pint in het spel te duiken en werd ik gefascineerd door het open-end missieontwerp en de verontrustende sfeer. Mijn ervaring nam een ​​wilde wending toen ik besloot om chaos te ontketenen met een cricket vleermuis, waarbij elke NPC in zicht werd aangevallen - inclusief een onschuldige oude dame. Dit is de reden waarom Atomfall zo'n sterke indruk heeft achtergelaten.

In Atomfall kan elke NPC, van kleine personages tot cruciale quest-givers, worden gedood. Toen ik aan de demo begon, koos ik ervoor om deze monteur te testen, zij het onhandig. Slechts enkele minuten na mijn verkenning van de digitale Cumbria, leidde ik tot een Tripwire -alarm, waardoor ik drie bewakers met een cricketbat werd gestuurd, die snel mijn favoriete wapen werd, gedoopt in bloed.

Later pakte ik een boog en pijl, die ik gretig uitgerust, waardoor ik vijanden op verschillende afstanden kon betrekken. Met de boog in de hand liet ik de cricket vleermuis achter om te rusten. Terwijl ik verder onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een knipoog naar de folk horrorthema's van de game die doordringt zijn gesegmenteerde wereld van 'open zones'. Deze griezelige setting verdiepte alleen het mysterie rond de nu bestraalde hoek van Engeland die ik aan het onderzoeken was.

Mijn contemplatie van het mysterie van het spel werd al snel onderbroken door een groep druïden, die ik snel met mijn boog stuurde en mezelf grapje "Robin Bloody Hood" uit de chaos verkondigde. De boog was bevredigend om te gebruiken, maar wat me meer intrigeerde, was het innovatieve Stamina -systeem van Atomfall. In plaats van een traditionele uithoudingsbalk, gebruikt het spel een hartslagmeter die toeneemt met fysieke inspanning. Langdurig sprinten kan bijvoorbeeld uw hartslag duwen over 140 bpm, wat uw doel en nauwkeurigheid beïnvloedt. Ik vond later een handleiding voor het bewerken van Bow Mastery die de impact van een hoge hartslag op boogschieten beperkte, door een vaardigheidsboom te wijzen die, hoewel niet overdreven complex, mogelijk maakt op basis van preferente gameplaystijlen, zoals stealth of gunplay.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen Terwijl ik mijn verkenning van de Casterfall Woods voortzette, was mijn enige aanwijzing een briefje die me leidde naar een kruidkundige, moeder Jago, in de buurt van een oude mijn. Onderweg zag ik subtiele hints van een groter verhaal, zoals een glinsterende, olieachtige werveling over een energiecentrale en een griezelig telefoontje dat me waarschuwde om uit het bos te blijven. De omgeving was rijk aan kleine details, zoals een oud botenhuis opgetuigd met een alarmsysteem en een heuvel met schedels, die bijdroeg aan een verontrustende sfeer. De toon en het spelontwerp van Atomfall deden me meer denken aan stalker dan uit de fallout, met zijn focus op verkenning en overleving.

Na nog een Druïde -schermutseling ontmoette ik moeder Jago bij haar toewijzing retraite. Haar cryptische antwoorden op mijn vragen weergalmden de stijl van klassieke point-and-click-avonturen, en stimuleerde een grondige verkenning van dialoog voor aanwijzingen. Ze bood waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, dat werd gehouden in een druïd-gefortificeerd kasteel. Het freeform -ontwerp van de game stelde me in staat om het kasteel vanuit elke hoek te benaderen, wat leidde tot een ontmoeting met een druïde patrouille bij een verlaten benzinestation. De gevecht, hoewel niet van topklasse, was plezierig en ik slaagde erin door de buitenmuren van het kasteel te navigeren om naar het boek te zoeken.

In het kasteel vond ik geen spoor van het boek, alleen knutselen. De afwezigheid van duidelijke doelstellingen en de noodzaak om de aandachtspunten op de kaart handmatig te markeren weerspiegelt de uitdagende en verkennende aanpak van Atomfall. Na een aanwijzing om coördinaten in kaart te brengen, stond ik tegenover een gifplantmonster, dat ik omzeilde met behulp van tactieken die doen denken aan Skyrim. Ondanks het terugkeren met sleutels, kon ik het boek nog steeds niet vinden.

Ik waagde dieper in het kasteel en elimineerde de Hogepriesteres en haar volgers, ontdekte nieuwe items en een potentiële nieuwe Questline, maar nog steeds geen boek. Pas nadat mijn demo was afgelopen dat ik hoorde dat het boek op een tafel stond die ik verschillende keren over het hoofd had gezien. Gefrustreerd en verward, confronteerde ik moeder Jago opnieuw en vermoordde haar uiteindelijk in een vlaag van woede. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept dat had kunnen helpen tegen het gifmonster, wat suggereert wat ze misschien voor het boek had verhandeld.

De ontwikkelaars van Atomfall schatten een verhaal voor het voltooien van het verhaal van ongeveer 25 uur, met gevarieerde ervaringen voor elke speler. Mijn demo -metgezel verkende geheel verschillende gebieden, ontmoette moordenaar robots en mutanten, en benadrukte de diepte en gevarieerde mysteries van de game. Hoewel sommigen het ontbreken van duidelijke doelen frustrerend vinden, belonen Atomfall -spelers die zich bezighouden met zijn complexe quest -ontwerp en bieden ze een unieke verhalende ervaring voor elke speler.

Met bebloede handen van mijn chaotische reis, beëindigde ik mijn sessie met het gevoel dat Atomfall een spel is dat gedijt op de betrokkenheid en verkenning van spelers. Toen ik terugging naar de kroeg, cricketboot in de hand, keek ik ernaar uit om te zien hoe dit intrigerende verhaal zich zou ontvouwen in het bestraalde Engelse platteland.